Home         Book Reviews         Business Trips        Technical Visits        About Me Sharing by ดร. วุฒิ สุขเจริญ   Oman U.A.E. Kuwait Bahrain Qatar Ethiopia Sudan Bangladesh Myanmar Vietnam            My Business Trips in Bangladesh                ประเทศบังคลาเทศอยู่ไม่ไกลจากประเทศไทย อยู่ถัดจากพม่าไปนิดเดียว เดิมเป็นส่วนหนึ่งของประเทศอินเดีย เมื่อประเทศปากีสถานแยกตัวออกจากอินเดีย ประเทศบังคลาเทศเลยเป็นส่วนหนึ่งของปากีสถาน เพิ่งได้รับเอกราชเป็น ประเทศบังคลาเทศเมื่อปี 2514 นี่เอง            ประชากรของบังคลาเทศมีประมาณ 150 ล้านคน แต่มีพื้นที่เล็กกว่าประเทศไทย ประมาณครึ่งหนึ่ง ดังนั้นประชากรจึงหนาแน่นมาก เนื่องจากบังคลาเทศเคยเป็นส่วนหนึ่ง ของอินเดีย ดังนั้นจึงมีนิสัยคล้าย ๆ กัน คือเป็นคนพูดเยอะ ขี้บ่น ขี้เหนียว ทำธุรกิจด้วย ต้องระวังให้มาก           ประชาชนส่วนใหญ่ของบังคลาเทศเป็นคนจน แต่ก็ไม่ค่อยขยัน ก่อน 10 โมงเช้า นัดใครไม่ค่อยได้ ส่วนใหญ่จะไปคุยอะไรต้องไปช่วงบ่าย ๆ จึงจะสะดวก   Zia International Airport เป็นสนามบินไม่ใหญ่นัก  ผู้คนคับคั่งเพราะคนบังคลาเทศนิยมเดินทางไป ทำงานต่างประเทศเหมือนคนอินเดียและฟิลิปปินส์ สภาพภายในสนามบินก็มีร้านขายของที่ระลึก อยู่บ้าง ที่นิยมซื้อกันก็เป็นขนมหวานของ บังคลาเทศที่มีอยู่หลายประเภท ซึ่งหวานมาก ๆ ภายนอกจะเห็นคนเกาะรั้ว รอรับญาติเป็นจำนวนมาก ไปครั้งแรกก็ตกใจอยู่เหมือนกัน แต่พอไปหลาย ๆ ครั้ง ก็เริ่มจะชินแล้วกับสภาพแบบนี้       เมืองหลวงของบังคลาเทศคือ Dhaka คนเยอะมาก ๆ รถวิ่งกันแบบไม่มีเลน มั่วไปหมด รถเลยติดกันหนึบ ได้ยินแต่ เสียแตรบีบกันสนั่นหวั่นไหว แต่ไปครั้งหลัง ๆ  เบาลงเยอะ เพราะทหารเริ่มออกมาห้าม การบีบแตร     นอกจากรถสามล้อถีบที่วิ่งกัน เต็มถนนแล้ว พาหะอื่นก็มี เช่น รถแท็กซี่ รถตุ๊กตุ๊ก รถเมล์ทั้งชั้นเดียวและสองชั้น ที่ผมบอกมาทั้งหมด ผมไม่กล้านั่งซักอย่าง       ก็ได้คนรถคู่ใจนี่แหละครับ รถเช่าพวกนี้สภาพดีหน่อย ส่วนใหญ่ใช้แก๊ส     ภาระกิจเดิม ๆ คุย คุย คุย ประชุม ประชุม ประชุม ไปกี่ครั้งภาระกิจก็เหมือนเดิม       มาคราวนี้ต้องบินจาก Dhaka ไปคุยธุระและไปร่วมเปิดงาน สัมมนาที่เมือง Sylhet ที่เป็นแหล่งปลูกชาชั้นเลิศ ลูกหลานของคนในเมืองนี้ ส่วนใหญ่จะไปทำงานที่ ประเทศอังกฤษ แล้วส่งเงินกลับบ้านกัน ทำให้คนในเมืองนี้มีฐานะดี       มาสัมภาษณ์คนสมัครงาน ที่บังคลาเทศคนเก่ง ๆ มีเยอะ แต่.... คนที่ไม่เก่ง มีเยอะกว่ามากครับ     เวลาเป็นเงินเป็นทอง แวะร้านโปรดเพื่อกินขนมหวาน ของบังคลาเทศ ก็ยังต้อง นัดคนมาคุยงานด้วย   คนที่นี่กินข้าวเย็นกันประมาณ สองหรือสามทุ่ม ต้องปรับตัว กันพอคมควร กินข้าวที่บังคลาเทศทำให้นึกถึง ข้าวของอาหรับ ที่นี่มีข้าวที่หุง แบบพิเศษที่เรียกว่า Pilau กินกับแพะอร่อยอย่าบอกใคร     เสร็จกิจธุระก็ชมเมือง Dhaka กันหน่อย   เมือง Dhaka ในมุมสูง เท่าที่สังเกต ที่ Dhaka เริ่มมีการก่อสร้างอาคาร สำนักงานมากขึ้น แสดงให้เห็นว่ามีกิจการ จากต่างชาติเข้ามาลงทุน เพิ่มมากขึ้น   สภาพตลาดสด คนเยอะมาก ๆ ดูแล้วน่ากลัวมากกว่าน่าสนุก ขอนั่งอยู่บนรถดูจะปลอดภัยกว่า   ร้านขายของชำประเภทนี้ พบเห็นได้ทั่วไป ไม่กล้าซื้อกินครับ   โรงหนังมีแต่หนังแขก   ตึกนี่อยู่ชานเมืองหน่อย จำหน่ายอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ ทั้งตึก เหมือนห้างพันธุ์ทิพย์ บ้านเรานี่เอง     สิ่งที่น่าแปลกใจของที่นี่คือ โรงพยาบาลเอกชน และโรงเรียน Inter ดูดีมาก ๆ แต่คนบังคลาเทศที่มีฐานะ ก็ยังนิยมมารักษาที่ประเทศไทย       ปิดท้ายด้วยของสวย ๆ งาม ๆ กันบ้าง เป็นสาวบังคลาเทศ สวยบาดใจ แต่คนนี้เป็นภรรยาน้องของเพื่อน กำลังจะเดินทางมาเรียนหนังสือ ที่ประเทศไทย เห็นน่ารักดี ก็เลยขอถ่ายภาพเป็นที่ระลึก          Home         Book Reviews         Business Trips        Technical Visits        About Me   Business Trip @ Bangladesh Shaing by ดร. วุฒิ สุขเจริญ Contact Me:  bestofsiam@hotmail.com